غم زمانه

از سختی ایام شدم خم چو کمانه

کو یار و مدد کار کجا رحم زمانه

خواهم که بیابم به کناری به گمانه

می رو ننماید رخ ایام نشانه

یار از رخ ما بست نظر بار الها

کو قاصد و کونامه بری بر در خانه

گو اشک بریزد گل خون برچکد از جان

مارا نبود چاره بجز حفظ میانه 96.9.11